Met verstomming vernamen we het plotse en tragische overlijden van Tibo Goossens, zoon van Marino en onze penningmeester Nancy, petekind van onze voorzitter Kurt en kleinzoon van Elie. Woorden schieten hierbij te kort. De ontreddering is groot, het verdriet onnoemelijk.
Tibo,
We kennen je allemaal als een goedlachse en immer bereidwillige jongeman. Hulpvaardigheid werd je met de paplepel meegegeven. Nooit hebben we je slechtgezind gezien. Je was steeds de vriendelijkheid en de spontaniteit zelve.
Vorige week stond je nog paraat tijdens de Gaverswandeling. Je wou zondagavond op tijd gaan slapen, want de werkweek begon zeer vroeg. Wisten wij veel dat het zo eindigen zou…
Je was fier op je familie, en jouw familie was fier over jou. Je hield van je familie, en dat liet je duidelijk blijken. Mammie en pappie, je mamma en je pappa, peter Kurt en Mireille, je kon er uren over vertellen met veel passie en je straalde als je er over vertelde.
Ook over je werk praatte je vol enthousiasme .
Je was fier op je functie als reuzendrager. Je praatte over je reus Gerarda alsof het je eigen familie was.
Tibo, we vatten het nog niet, maar nu al laat je een enorme leegte achter. We kunnen proberen om het ooit een plaats te geven, maar vergeten doen we het nooit.
Vaarwel, grote knuffelbeer, rust zacht!
Sterkte aan de familie.
Als Padstappers-familie zullen we ons uiterste best doen om de pijn van de familie te helpen verzachten.